باب: ما جاء
في قبر النبي
صلى الله عليه
وسلم وأبي بكر
وعمر رضي الله
عنهما.
96. Nebi sallallahu aleyhi ve sellem'in Kabri İle Ebu Bekir Ve
Ömer'in Kabirleri
-{فأقبره}
/عبس: 21/: أقبرت
الرجل إذا جعلت
له قبرا،
وقبرته دفنته.
{كفاتا}
/المرسلات: 25/: يكونون
فيها أحياء،
ويدفنون
أمواتا.
Allah Tebareke ve Teala şöyle buyurmuştur: "Sonra onu
öldürdü ve kabre koydu.[Abese 21]
Biz yeryüzünü bir toplanma yeri yapmadık mı? Dirilere ve
ölülere.[Murselat 25-26]
حدثنا
إسماعيل:
حدثني
سليمان، عن
هشام. وحدثني محمد
بن حرب: حدثنا
أبو مروان،
يحيى بن أبي
زكرياء، عن
هشام، عن
عروة، عن
عائشة قالت:
إن
كان رسول الله
صلى الله عليه
وسلم ليتعذر في
مرضه: (أين أنا
اليوم، أين
أنا غدا).
استبطاء ليوم
عائشة، فلما
كان يومي،
قبضه الله بين
سحري ونحري،
ودفن في بيتي.
[-1389-] Aişe r.anha şöyle demiştir: Resulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem
ölüm hastalığı sırasında, hanımları içinde Aişe'nin yanında kalmayı çok
istediğinden, Aişe'ye olan İştiyakından dolayı: "Bugün kimin
nöbetindeyim", 'Yarın kimin yanındayım?" diye sorardı.
Hz. Aişe dedi ki: Benim günüm (Resulullah'ın yanımda kalacağı gün)
geldiğinde Allah onun ruhunu benim kucağımda aldı ve o benim odama defnedildi.
حدثنا
موسى بن
إسماعيل:
حدثنا أبو
عوانة، عن هلال،
عن عروة، عن
عائشة رضي
الله عنها
قالت: قال
رسول الله صلى
الله عليه
وسلم في مرضه
الذي لم يقم
منه: (لعن الله
اليهود
والنصارى،
اتخذوا قبور
أنبيائهم
مساجد). لولا
ذلك أبرز قبره،
غير أنه خشي،
أو خشي، أن
يتخذ مسجدا.وعن
هلال قال:
كناني عروة بن
الزبير، ولم
يولد لي.
[-1390-] Aişe r.anha şöyle dedi: Resulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem bir
daha ayağa kalkamadığı ölüm hastalığı sırasında şöyle buyurdu: ''Allah
Yahudilere ve Hristiyanlara la'net etsin. Onlar Nebilerinin kabrini mescid
edindiler."
Nebi Sallallahu Aleyhi ve Sellem bunu söylememiş olsaydı onun
kabri açık bir yerde bırakılırdı. Ancak o kabrinin mescid edinilmesinden korktu
(yahut onun mescid edinilmesinden korkuldu).
حدثنا
محمد بن
مقاتل: أخبرنا
عبد الله:
أخبرنا أبو
بكر بن عياش،
عن سفيان
التمار أنه
حدثه: أنه رأى
قبر النبي صلى
الله عليه
وسلم مسنما.
Ebu Bekr İbn Ayyaş, Süfyan et-Temar'ın Nebi'in kabrinin yerin
zemininden yüksekçe olduğunu gördüğünü söylemiştir.
حدثنا
فروة: حدثنا
علي، عن هشام
بن عروة، عن أبيه:
لما
سقط عليهم
الحائط في
زمان الوليد
بن عبد الملك،
أخذوا في
بنائه، فبدت
لهم قدم،
ففزعوا،
وظنوا أنها
قدم النبي صلى
الله عليه
وسلم، فما
وجدوا أحدا
يعلم ذلك، حتى
قال لهم عروة:
لا والله، ما
هي قدم النبي
صلى الله عليه
وسلم، ما هي
إلا قدم عمر
رضي الله عنه.
Hîşam Ibn Urve babasından şunu aktarmıştır. Velid Ibn Abdülmelik
zamanında Hz. Aişe'nin odasının (Hz. Nebi'in kabrinin) duvarı göçünce onu
yeniden bina etmeye başladılar. Bu sırada kabirden bir ayak göründü, Bunun Nebi
Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in ayağı
olduğunu zannederek korktular. Bunu bilen hiç kimse bulamadılar. Ta ki Urve
onlara şöyle söyledi: Hayır vallahi bu Nebi Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in
ayağı değil, o ayak Hz. Ömer'in ayağıdır.
وعن
هشام، عن
أبيه، عن
عائشة رضي
الله عنها:
أنها
أوصت عبد الله
بن الزبير رضي
الله عنهما:
لا تدفني
معهم، وادفني
مع صواحبي
بالبقيع، لا
أزكى به أبدا.
[-1391-] Aişe r.anha Abdullah Ibn Zübeyr'e şunu vasiyet etti: "Beni
onlarla (Nebi s.a.v., Ebu Bekir ve Ömer) birlikte defnetme. Beni el-Bakî'de
arkadaşlarım (Nebi'in eşleri) İle birlikte defnet. Böylece ebedî olarak tezkiye
edilmemiş olurum (böylece Nebi'in diğer eşleri arasında ayrıcalıktan ve belki
de hak etmediğim bir faziletten uzak kalmış olurum).
Tekrar: 7327